ஐஜின் கப்பலில் இருக்கும்போது பயிற்சி பிட்டரிலிருந்து இஞ்சின் பிட்டராக ஆகவேண்டியதற்கான பரிந்துரை கடிதத்தை முதன்மை இஞ்சினியர் பக்ருதீன் அஹ்மதிடம் கேட்டேன்.
“நீ இங்க வேல செய்தத பாத்தேன், வாட் இஸ் யுவர் எக்ஸ்பீரியன்ஸ்” என இஞ்சின் பற்றி சில கேள்விகளும், முன்பு வேலைசெய்த அனுபவங்களையும் கேட்டறிந்தார். என் பதிலில் திருப்தி அடைந்தவாரக எனக்கான பரிந்துரை கடிதத்தை வழங்கினார். டெக்கில் வேலை செய்ததால் முதன்மை அதிகாரி என்னை இஞ்சின் பிட்டராக பதவி உயர்வுக்கு எனது பணி நிறைவு என எழுதினார்.
காப்டனும் அவர் பங்குக்கு கடின உழைப்பாளி என குறிப்பிட்டார். ஊருக்கு வந்தபின் மும்பை அலுவலகத்துக்கு தகவல் சொல்லி மின்னஞ்சல் அனுப்பும்போது பரிந்துரை கடிதங்களையும் அனுப்பிவிட்டு, அப்போது இரண்டாம் இஞ்சினியராக இருந்த என் அண்ணனிடமும் அதை கொடுத்தேன். அவர் பங்குக்கு மும்பை அலுவலக தலைமை அதிகாரிக்கு அனுப்பி வைத்தார்.
எண்ணெய் எடுக்கும் ஆயில் ரிக்கில் வேலைவாய்ப்புக்கான நேர்காணல் மும்பையில் இருப்பதாக கிடைத்த தகவலின் பேரில் மோட்டார்மேனாக விண்ணப்பித்து மும்பைக்கு சென்றேன். அந்தேரி ஹயாத் விடுதியில் நடந்த நேர்காணலில் கத்தார் ரோவன் டிரில்லிங் நிறுவனத்தின் ரிக்கில் பணி செய்ய தேர்வாகிவிட்டேன்.
தினசரி நூறு டாலர் சம்பளம், விடுமுறைக்கும் கொஞ்சம் ஊதியம், ரி-ஜாய்னிங் போனஸ், இருபத்தி எட்டு நாள் வேலை, இருபத்தி எட்டு நாள் விடுமுறை என்ற சுழற்சியில் தினமும் பன்னிரெண்டு மணிநேர பணி. மறுநாளே மருத்துவ பரிசோதனைக்கு போக சொன்னார்கள். பாஸ்போர்ட் மற்றும் சி டி சியை பெற்றுக் கொண்டார்கள்.
கப்பலில் மூன்று ஆண்டுகள் வேலை செய்தபோதும் கையில் காசு ஏதும் மிஞ்சவில்லை. விடுமுறைக்கு ஊதியம் இல்லை. சம்பாதித்த பணம் செலவுக்கு போக கொஞ்சம் மீதி இருக்கையில் விடுமுறை வரும். ஊரில் இருக்கையில் கையிருப்பு ஒரே மாதத்தில் காலியாகி பின்னர் வாங்கும் கடனை அடைக்க முதல் மூன்று மாத சம்பளம் சரியாக இருக்கும். விடுமுறைக்கு வந்தால் மீண்டும் கடன். இதுதான் சுழற்சி. ரிக்கில் வேலை கிடைத்ததும் பண கஷ்டமும் தீர்ந்து, மாதந்தோறும் வீட்டிற்கும் வரலாம் எனும் நிம்மதி பிறந்தது.
அன்று மாலையே என் கப்பல் நிறுவனம் அழைத்தது. ஒரு வாரத்தில் கப்பல் ஏற வேண்டும் அசிஸ்டன்ட் பெட்டி ஆபிசர் ஆக ப்ரொமோஷன் என. பயிற்சி பிட்டரின் சம்பளத்தின் ஒரு மடங்கு அதிகம். இரண்டு மாதம் கழிந்துதான் கப்பலுக்கு வர முடியும் என்றேன்.
மருத்துவ சோதனை முடிந்து அறிக்கையை ரிக்குக்கு அனுப்பும் அலுவலகத்தில் கொடுத்துவிட்டு ஊருக்கு சென்றேன். விரைவில் அழைப்பு வரும் என உறுதியளித்தார்கள். நான் கற்றுக்கொண்டிருந்த யோகாவில் அடிப்படை பயிற்சியின் முதல் நான்கு நிலைகளை இரண்டரை ஆண்டுகளில் ஊரில் இருந்தபோதெல்லாம் வகுப்புகளில் கலந்துகொண்டு கற்றுக்கொண்டதால் குரு ராதாகிருஷ்ணன் அவர்கள் கன்னியாகுமரியில் நடத்திய சிறப்பு யோகா வாழ்வு பயிற்சிக்கு தகுதி பெற்றேன்.
நண்பன் திருச்சி ஜெகனுடன் மூன்று நாட்கள் பயிற்சிக்கு சென்றேன். இந்தியா முழுவதிலிமிருந்து வேதாத்திரி மகரிஷியின் வேதாத்திரியத்தை கற்றவர்கள் திரளாக வந்திருந்தனர். மொத்தம் இருநூறு பேரில் நூறு பெண்கள் இருந்தனர். நான் யார், எது தெய்வம், எது மூலம் அறிந்துகொண்டேன். அதன் பின் குருவிடம் கேள்விகளே கேட்டதில்லை. ஐயம் தெளிந்த 2008 டிசம்பர் மாதம்.
ரிக் கம்பனியில் இருந்து அழைப்பு வரவே இல்லை. ஆகஸ்ட் 2008 இல் ஊருக்கு வந்து செப்டெம்பர் மாதம் நேர்காணலில் தேர்வாகி மூன்று மாதம் காத்திருந்தேன். அமெரிக்காவின் வங்கிகள் திவாலாகி உலக பெருளாதாரம் சரிந்ததில் என்னை தேர்வு செய்த ரோவன் டிரில்லிங் கம்பனியின் முப்பத்தி மூன்று ஆயில் ரிக் ஒப்பந்தங்கள் ரத்தானதாக சொன்னார்கள். மீண்டும் காத்திருக்கச் சொல்லி அறிவுறுத்தினார்கள். பொருளாதார சிக்கலை சமாளிக்க கஷ்டம். எனவே எனது ஆவணங்கள் திரும்ப பெற்றேன். கப்பல் நிறுவனம் அழைத்தபோது ஜனவரி மாதம் பணியில் இணைவேன் என அவகாசம் கேட்டிருந்தேன்.
லியோ லீடர் என்னும் கப்பலுக்கு போகச் சொன்னார்கள். இம்முறை கொச்சி அலுவலகம் சென்று 2009 ஜனவரி 14ஆம் தேதி பொங்கல் தினத்தன்று கொச்சி–பெங்களூர்-பிராங்க்பர்ட் வழியாக அமெரிக்காவின் பால்டிமோர் துறைமுகம் செல்லும்போது குளிர் மைனஸ் ஏழு டிகிரியாக இருந்தது.
 |
| கடுங்குளிரில் பால்டிமோர் |
மிக நீண்ட பயணத்திற்குபின் நள்ளிரவில் கப்பலுக்குள் போனேன். துறைமுக வாயிலில் எனக்கான அனுமதி கடிதம் இல்லையென்று பெண் அதிகாரி சொன்னாள். என்னிடம் அமெரிக்க அலுவலகம் அனுப்பிய கடிதம் இருப்பதை கார் ஓட்டுனரிடம் சொன்னேன். அதை வாங்கிபார்த்த அந்த அதிகாரி இதை நான் வைத்து கொள்ளலாமா என கேட்டாள்.
மொத்தம் இருபத்தியொரு பணியாளர்களில் காப்டன் மற்றும் முதன்மை அதிகாரி, எலக்ட்ரிகல் அதிகாரி (பத்தி ஸாப்) தலைமை சமையல்காரர் இந்தியர்கள். முதன்மை இஞ்சினியர், இரண்டாம் இஞ்சினியர் பங்களாதேஷ் நாட்டவர். மீதி அனைவரும் பிலிப்பினோக்கள். இரண்டாம் சமையல்காரர் மெஸ்மேனும் அதில் அடக்கம்.
1998ம் ஆண்டு கட்டப்பட்ட ஸ்கார்ப்பியோ எனும் ஜப்பானிய கம்பனிக்கு சொந்தமான கப்பல். NYK லாஜிஸ்டிக் சரக்கு நிறுவனத்துக்கு வாடகைக்கு கொடுத்திருந்தனர். இதை லீடர் கிளாஸ் வகை கப்பல்கள் சொல்வார்கள். எனது நிறுவனத்தில் லீடர் கிளாஸ் வகையின் முதல் கப்பல் லியோ லீடர்.
வாட்ச் கீப்பிங் இல்லாத யூஎம்எஸ் (UMS –UNMANNED SHIP) வகையை சார்ந்த இஞ்சின். மாலை ஐந்து மணிக்கு யூஎம்எஸ் மோடில் போட்டுவிட்டு போய்விடலாம். ஏதாவது பிரச்னை என்றால் டூட்டி இஞ்சினியருக்கு அவரது அறையில் அலாரம் அடிக்கும். அப்போது வந்து பார்த்தல் போதும். மாலை ஐந்து முதல் காலை எட்டு மணிவரை இஞ்சின் ரூமில் யாரும் இருக்க தேவையில்லை.
பதினான்கு டெக்குகளை கொண்ட இந்த கப்பலில் ஆறாயிரத்தி ஐநூறு கார்களை கொண்டு செல்ல முடியும். இயந்திர அறையிலிருந்து மேல் டெக்கிற்கு வர மின்னுயர்த்தி(லிப்ட்) இருந்தது. இங்கே அனைத்து அதிகாரிகளுக்கும் கழிப்பறை, குளியலறையுடன் கூடிய அறைகள். மற்ற அனைவருக்கும் பொது கழிப்பறை குளியலறை.
எனக்கு காலை எட்டு முதல் ஐந்துவரை வேலை. இரவு எட்டுமணிக்கு இயந்திர அறைக்கு ஒரு பயர் ரவுண்ட் போய்வர வேண்டும். பால்டிமோரிலிருந்து மூன்று தினங்களில் மயாமி துறைமுகம் சென்றபோது இந்தியாவை சார்ந்த இரண்டாம் இஞ்சினியர் முகமது ஷமீர் கப்பலுக்கு வந்தார். கேரளாவை சார்ந்த அவர் மங்களூரில் வசிப்பதாக சொன்னார்.
எனது அனுபவத்தை கேட்டார். தெளிவாக சொன்னேன் இஞ்சின் பிட்டராக எனது முதல் கப்பல் இது. முன்பு வேலைபார்த்த கப்பல்களில் டெக்கில் ரிப்பேரிங் டீம் பிட்டராக இருந்தேன் என. மெதுவாக அனைத்தையும் கற்றுக்கொள் என்றார். கப்பலுக்கு ஒரு பிட்டர் மட்டுமே. டெக், மற்றும் இஞ்சினில் எந்த வேலையானாலும் செய்ய வேண்டும். இயந்திர அறையின் இரண்டாம் இஞ்சினியருக்கு கீழ் வேலை செய்யவேண்டும். முதன்மை இஞ்சினியர் துறைத்தலைவர்.
இயந்திர அறையின் கடல் நீர் செல்லும் குழாய்கள் உள்பக்கமாக ரப்பர் பொருத்தபட்டது. ஒன்பது ஆண்டுகளே ஆன இக்கப்பல் மிக சுத்தமாக பேணப்பட்டிருந்தது. கப்பலில் அனுபவம் வாய்ந்த இஞ்சின் பிட்டர்கள் எந்த பெரிய வேலையையும் செய்ய கூடியவர்கள். இஞ்சின் பிட்டராக எனக்கு போதிய அனுபவம் இல்லை என்பதால் முதன்மை இஞ்சினியர் சித்திக் என் மேல் அதிருப்தியுடன் இருந்தார்.
 |
| இரண்டாம் இஞ்சினியர் ஷமீர் |
இரண்டாம் இஞ்சினியர் ஷமீர் அனைத்து வேலைகளுக்கும் என்னை உடன் வைத்துகொண்டார். “நானும் முதல்ல கப்பலுக்கு வரும்போது இப்படித்தான், திட்டு வாங்கிட்டே இருந்தேன். ஒரு வேலைய செய்தா அன்னைக்கே டைரியில எழுதி வெச்சுக்கோ. மறக்காது. நூறு முறை படிச்சது நினைவில் நிக்காது. ஒருக்கா உன் கையால அதை செய்துரு. பொறவு வாழ்க்கை புல்லா ஒறும இருக்கும் பாத்துக்கோ. ஒரு வேலைய செய்யும்போது முழு ஈடுபாட்டோடு செய், சந்தேகத்தோட தப்பா செய்யாத, எதையும் செய்யும் மின்ன ஒரு நிமிஷம் நின்னு யோசி, அவசர படாத, கப்பல்ல சேப்டி தான் முக்கியம், காண்ட்ராக் முடிஞ்சு வீட்டுக்கு போவும்போது காயங்கள் இல்லாம போணும், ட்ரை டாக் வருது, உனக்கு நிறைய வேலை இருக்கும், கத்துக்கோ நல்ல வாய்ப்பு” என்றார்.
அமெரிக்காவிலிருந்து அர்ஜெண்டினாவின் சராட்டே துறைமுகம் சென்றுவிட்டு பிரேசில், மெகல்லன் ஸ்ட்ரைட்ஸ் வழியாக மீண்டும் அமெரிக்கா வந்து பனாமா கால்வாயை தாண்டி ஜப்பானை நோக்கி பயணித்தது கப்பல்.
 |
| பனாமா கால்வாய்க்குள் |
 |
| முதல்முறை பனாமா கால்வாயை கடக்கும்போது (2009ல்) |
நான் பணியில் இணைந்த இரு மாதங்களில் கப்பல் ஜப்பான் ட்ரை டாக்கில் தூக்கி
நிறுத்தப்பட்டது. தில்லியின் அனுபவம் வாய்ந்த காப்டன் சுரேந்திர மேத்தா,
மனைவியுடன் கப்பலுக்கு வந்தார். “ரெண்டு மக்கள், ஒருத்தன் கல்யாணமாகி
பெங்களூர்ல செட்டில், இன்னொருத்தன் பாம்பே, நான் வீட்டுல ஒத்தக்கி இருந்து
என்ன செய்ய” என்றார் காப்டனின் மனைவி. ட்ரை டாக்குக்கு செல்லும் முன் இளம்
வயது முதன்மை அதிகாரியும் ஜம்முவிலிருந்து வந்திருந்தார்.
ஆறு
மணிக்கு இரவுணவு முடிந்து ஏழு மணி முதல் ஒன்பது மணிவரை காப்டன், அவர்
மனைவி, முதன்மை அதிகாரி நான் சேர்ந்து குலாம் பெரிசு (ட்வென்டி எய்ட்)
எனும் சீட்டு விளையாடுவோம். அறைக்கு வந்து பத்து மணிக்கு தூங்கினால் காலை
ஐந்தரைக்குதான் விழிப்பு. வீட்டுக்கு வாரம் ஒருமுறை தொலைபேசியில்
அழைப்பேன். மிக அதிக கட்டணம் அப்போது. நண்பர்கள் அனுப்பும் கடிதங்கள்
காப்டனுக்கு வரும். அதை அவர் ஷிப்ஸ் ஆபிஸ் கம்ப்யூட்டரில் மாற்றுவார்.
அதில் படித்துக்கொள்ள வேண்டும். யாருடைய கடிதத்தையும் யாரும் படித்து
விடலாம்.
மேலும்...
நாஞ்சில் ஹமீது,
19 May 2025.
sunitashahul@gmail.com
தொடர்புடைய பதிவுகள்:
No comments:
Post a Comment