நான் தூங்கி நாட்கள் ஆகிறது.

 

    எனது தூக்கம் குறைந்தது ஆறு மணிநேரத்திற்கு மேல்,ஏழு மணி நேரம் தூங்க வேண்டும் என்பதில் உறுதியாக இருப்பேன்.கப்பலில் எப்போதும் நல்லுறக்கம். அதிக பணி உள்ள நாட்கள் மற்றும் துறைமுகம் செல்லும்போது தூக்கமிழப்பும் இருக்கும். குறிப்பாக கடிகாரம் மேல்,கீழ் என மாறும்போதும் தூக்கம் இழப்பு தவிர்க்க முடியாது. (கப்பல் காரனின் தூக்கம் என விரிவாக எழுதியிருக்கிறேன்.)

  ஆனால் அனைத்தும் பின் வரும் ஓய்வு நாளில் சரியாகிவிடும். ஞாயிறு ஓய்வாக இருந்தால் பகலில் இரு மணி நேர தூக்கம் உறுதி.

 ஊருக்கு வந்தால் பெரும்பாலும் பத்து மணிக்கு முன் தூங்கியிருப்பேன். எனது அழைப்பான் நான்கு நாற்ப்பதியைந்துக்கு அதற்கு முன்பே எழுந்து அழைப்பானை(alarm) அணைத்துவிட்டு  வடசேரி பள்ளிக்கு நடந்து அல்லது சைக்கிளில் செல்வேன்.எனது நாள் துவங்குவது அதிகாலை தொழுகையில் .

     இம்முறை கப்பலில் இருந்து(2024) செப்டம்பர் இரண்டாம் தேதி ஊருக்கு வந்தேன். கடந்த(2024) ஏப்ரல் மாதம் துவங்கிய வீடுகட்டும்  பணி நடந்து கொண்டே இருந்தது. கான்க்ரீட் போட்டு அதன் பலகைகள் பிரிக்கபடாமல் இருந்தது.அதன் பின் இரண்டு மாதத்தில் முழு பணியையும் முடித்து விடலாம் என்றார்கள். ஆனால் நான் எதிர்பார்த்தது போல் பணி நடக்கவேயில்லை மித வேகம் மிக நன்று என்பது போல மிக மெதுவாக நடந்தது.

   டிசம்பர் மாதத்தில் முடிவு செய்தோம். ஜனவரி இரண்டாம் தேதி வீடு கிரகபிரவேசம் (பால் காய்ச்சுதல்) என. ஒப்பந்தக்காரர் ராஜசேகர் அதற்குள் பணியை முடித்து விடலாம் என்றார். ஆனால் வேலை முடியவில்லை.போதிய பணியாளர்கள் உரிய நேரத்தில் வராததால் வீடு பணி முடியாது என தோன்றியது. 

   கடைசி பத்து நாட்கள் இருக்கும்போது ஆசாரி குழு,தரை (டைல்ஸ்) பதிக்கும் குழு,பெயிண்டர் குழு,கொத்தனார்கள், பிளம்பிங்,எலெக்ட்ரீசியன் குழு என முப்பதுக்கும் மேற்பட்டோர் பணி செய்தனர்.அந்த சிறிய வீட்டில் பணியாட்களும் பொருட்களும் நிரம்பி வழிந்தது.

பொருட்கள் வாங்கவும்,பால் காய்ச்சுதல் ஏற்பாடு செய்யவும் தொடர்பணிகள்  குமரித்துறைவி இரணியன் போல் அலைந்து கொண்டே இருந்தேன் என் மண்டைக்குள் இதுவரை இல்லாத அளவுக்கு பணிகளை செய்ய வேண்டிய எண்ணமும் சிந்தனையும் தான்  ஓடிக்கொண்டே இருந்தது. தேவையான நேரத்தில் பொருளுதவியும்,பிற உதவிகளும் கிடைத்தது. 

  ஒரு நாளில் அதிக பட்சம் நான்கு மணி நேரத்திற்கும் குறைவாகவே தூக்கம் கிடைத்தது. எத்தனை மணிக்கு படுத்தாலும் அதிகாலை நான்கு மணிக்கு விழிப்பு வருவதை தவிர்க்க இயலவில்லை. கப்பலை போல் எவ்வளவு செய்தாலும் எதிர்பார்த்த மற்றும் எதிர்பாரத பணிகள் வந்துகொண்டே இருந்தது. செய்து கொண்டே இருந்தேன். அதற்கான உடல் வலு இருந்து கொண்டே இருந்தது. 

    கிரகபிரவேசம் முடிந்து நிறைவடையாத பணிகளை தொடர்ந்தார்கள். என் கப்பல் நிறுவனம் என்னை அழைத்தது.பன்னிரெண்டாம் தேதி இந்தோனேசியாவில் பணியில் சேர வேண்டும் பத்தாம் தேதி புறப்படவேண்டியிருக்கும் என சொன்னார்கள்  அடுத்த வாய்ப்பு எப்போது எனக்கேட்டேன்.இன்னும் ஒரு பதினைந்து நாட்கள் இருந்தால் மீதமுள்ள வீட்டு வேலைகளை ஓரளவு முடிக்கலாம் என எண்ணினேன்.

“இப்போதைக்கு சொல்ல இயலாது, நீ காத்திருக்க விரும்பினால் இருக்கலாம்” என சொன்னார்கள்.எனக்கு ஜனவரி மாத இறுதியில் சென்றால் சென்றால் சரியாக இருக்கும்.இந்த வாய்ப்பை தவறவிட்டால் பின்பு எத்தனை மாதம் காத்திருக்க வேண்டும் என சொல்ல இயலாது. முந்தைய ஆண்டுகளில் இன்னும் கொஞ்ச நாள் கழிந்து பணிக்கு வருகிறேன் என சொல்லியபோது சில மாதங்கள் காத்திருக்க வேண்டி வந்தது.

  வீடு கட்டும் பணிக்காக செலவான தொகை கண் முன் வந்தது.இப்போது பொருள் ஈட்டியே ஆக வேண்டும்.  ஆகவே இந்த வாய்ப்பை ஒத்துக்கொண்டேன். நான் பணிக்கு செல்லும் என் எஸ் பிரண்டியர் எனும் கப்பலில் 2023 ஆம் ஆண்டு மே மாதம் முதல் அக்டோபர் வரை பணி செய்திருந்ததால் எளிதாக இருக்கும் என்பதும் ஒரு காரணம்.

 ஜனவரி இரண்டாம் தேதி வீடு கிரகபிரேவசம் முடிந்தபின் மீதமிருக்கும் வேலைகளை எப்போது துவங்குவோம் என ஒப்பந்ததாரர் கேட்டபோது “ஷாகுலுக்கு கொஞ்சம் ரெஸ்ட் வேணும்,மூணு நாள் களிச்சி திங்ககிழம தொடங்கலாம்”  என்றாள் சுனிதா. 

   மூன்றாம் தேதி என் நிறுவனம் என்னை அழைத்து எனது  fire fighting certificate செப்டெம்பர் மாதம் காலாவதியாகிறது, ஒரு நாள் வகுப்பு அதை முடித்து புதிய சான்றிதழ் பெற்றுகொள்ள சொன்னார்கள். சுனிதா சொன்னது போல் மூன்று நாள் ஓய்வு சாத்தியமில்லை. ஒரு நாள் ஓய்வுக்குப்பின் மறுநாளே வீட்டு வேலைக்கு பணியாளர்களை வரும்படி கோரினேன். 

   ஆறாம் தேதி திங்கள்கிழமை,பாண்டிச்சேரியில் எனது fire fighting வகுப்புக்கான இடம் இருந்தது.இணையத்தில் பதிவு செய்து கொண்டேன்அந்த வகுப்புக்கு முன் ஒன்பது மணிநேரம் இணையத்தில் படித்து முடித்து அதிலுள்ள பரீட்சையில் பாஸ் ஆகியிருக்க வேண்டும். மொத்தம் முப்பது மதிப்பெண்கள் பதினைந்து எடுத்தால் பாஸ்.  ஞாயிறு காலை  அமர்ந்து படிக்க தொடங்கினேன் மதிய வாக்கில் அசஸ்மென்ட் தூங்கி கொண்டே செய்தேன். முப்பது கேள்விகளுக்கு முப்பது நிமிடம். பதினான்கு மார்க். ஒரு மார்க்கில் தோல்வி. மீண்டும் அசஸ்மென்ட் எழுதியபோது உறவினர் குடும்பத்துடன் புதிய வீட்டிற்கு வந்தார்.  அவரை உபசரித்து விடைபெறும்போது அசஸ் மென்ட்க்கு ஐந்து நிமிடம் இருந்தது. அவரசமாக செய்தேன் பதினோரு மார்க் இப்போது மீண்டும் தோல்வி.

சனிக்கிழமை காலையே  பாண்டிச்சேரி செல்ல தட்கலில் ரயில் டிக்கெட் பதிவு செய்தபோது  காத்திருப்பு பட்டியல் இரண்டு தான் கிடைத்தது. ஞாயிறு மாலை நான்கு மணிக்கு தட்கல் காத்திருப்பு தானாகவே ரத்தாகிய குறுஞ்செய்தி வந்தது.

புதிய வீட்டிலிருந்து நான்கரை மணிக்குஅவசரமாக புறப்பட்டு  வடசேரி சென்று  ஞாயிறு மாலை ஆறே முக்காலுக்கு நாகர்கோவிலில் இருந்து பாண்டிச்சேரி செல்லும் குளிர்சாதன பேருந்தில் முன்பதிவு செய்தேன்.அருகில் தான் பழைய வீடு. மீண்டும் ஒரு மணிநேரத்திற்குள் ஆம்னி பேருந்து நிலையத்தில் இருக்கவேண்டும். மீண்டும் அசஸ்மென்ட் செய்ய தொடங்கினேன்.

சுனிதா “இதெல்லாம் நேரத்தே செய்ய பிடாதா?கடைசி நேரத்துலதான் இவுரு புடுங்கிட்டு இருப்பாரு” என்றாள். பதில் சொல்ல நேரமில்லை எனக்கு ஆறு நாற்பத்தியைந்துக்கு பேருந்து புறப்படும் நேரம்.

  சல்மான் உதவியுடன் அசஸ்மென்ட் முடித்தேன் 21 மார்க். குளித்து,உடை மாற்றி,ஆவணங்கள்,பயண பையை தயார் செய்யும் போது பேருந்து நிறுவனம் அழைத்தது. “ஸார் உங்க பஸ் வந்துட்டு, சீக்கிரம் வாங்க” என.

  மூத்த மகன் ஸாலிம் பைக்கில் அழைத்து சென்றான் ஆம்னி பஸ் நிலையத்திற்கு. பேருந்தில் ஏறும் போது பஸ் புறப்பட தயாராக இருந்தது. சிதம்பரம் செல்லும் இரு பெண் பயணிகள் வரவில்லை. என்னால் பேருந்து தமதமாகவில்லை என்பதில் உள்ளூர சிரித்துக்கொண்டேன்.

  பஸ் புறப்பட்டதும்  மக்ரிப் தொழுதுவிட்டு இரவு உணவாக சுனிதா செய்து தந்த தோசையை  சாப்பிட்டேன். இன்றிரவு நன்றாக தூங்கவேண்டும் அப்போது தான் மறுநாள் வகுப்பில் அமர முடியும் எனவே படுக்கை வசதி கொண்ட பேருந்தில் முன்பதிவு செய்திருந்தேன்.நீண்ட நாட்களுக்குப்பின்  ஐந்து மணிநேரம் பேருந்தில் தூங்கினேன்.

06-0-2025

நாஞ்சில் ஹமீது.