அயில மீன் குழம்பு அடுப்பில் கொதித்து கொண்டிருந்தது. பாத்திரத்தை திறந்ததும் அஹமதின் மூக்கினுள் அதன் ஆவி போய் பசியை மேலும் கூட்டியது. வெந்த சோற்று பாத்திரத்தை வடிப்பதற்காக மூடியில் கிளிப் போட்டு சாய்த்து வைக்கபட்டிருந்தது.
காலையில் அறையிலிருந்து மிக உற்சாகமாக கிளம்பி சென்ற அஹமதுவுக்கு அது ஒரு முக்கியமான நாளாக இருந்தது.பின் மதியம் உடலும் மனமும் சோர்ந்தவனாய் வாகங்களின் ஓசையை,நடை பாதை வியாபாரிகளின் கூச்சலை தாண்டி நெரிசலில் நுழைந்து தர்காவின் வாயிலில் கால்கள் இயல்பாக வந்து சேர்ந்திருந்தது
கடல் நடுவே இருக்கும் ஹாஜி அலி தர்காவின் பின்புறம் மனித தலைகள் நிரம்பியிருந்தது. உப்பு கலந்திருந்த காற்றில் கடலலை ஒன்றன் பின் ஒன்றாக ஓய்வே இன்றி பாறைகளில் மோதி வெண்ணுரையாகி மறையும் முன் அடுத்த அலை அதே போல் மோதி செல்லும் காட்சிகளை சற்று தள்ளி கொஞ்சம் உயரமாய் தனித்திருந்த கல்மீதமர்ந்து நெடுநேரமாய் பார்த்துக்கொண்டிருந்தான் அஹமது.
ஒரு மாதத்திற்கு முன் ஆல்படோர்ஸ் ஏஜென்சி நடத்திய இன்டர்வியூல் கப்பல் வேலைக்கு தேர்வாகியிருந்தான். ஆவணங்கள் சரிபார்த்து, கம்பியுட்டர், மெடிக்கல் தேர்வுகளில் பாசாகியதும். அடுத்த மாதம் பாஸ்டனில் கப்பல் வருகிறது. அங்கு போய் பணியில் இணைய வேண்டும் என்றார்கள்.அமெரிக்க விசாவுக்கு விண்ணபித்து மஹாலட்சுமி பிரீச்கேண்டி அருகிலுள்ள அமெரிக்க துணை தூதரதத்திற்கு நேர்காணலுக்கு காலையில் சென்றான்.
அந்த அதிகாரி ஒரே ஒரு கேள்விதான் கேட்டார். “எத்தனை கப்பல்களில் வேலை செய்திருக்கிறாய்”என. அஹமதுவின் பாஸ்போட்டை கையில் கொடுத்துவிட்டார்.
அங்கிருந்து நெஞ்சு விம்ம ஹாஜிஅலி தர்கா வந்தமர்ந்து நீண்டநேரமாக எண்ணங்கள் எங்கெங்கோ சென்று உம்மாவின் சொற்களில் வந்து நின்றான். மும்பைக்கு செல்கிறேன் வேலைதேடி என்று சொன்னதும் உம்மா வேண்டாம் என்றாள். “நீ ஒருத்தன் உளச்சி யாருக்கு சோறுபோடணும்,எங்க காலத்துக்க பொறவும் எல்லாத்தையும் நீதான் இருந்து பாத்துக்கிடணும்,இங்கேயே இரு” என்று சொன்னாள்.
அஹமத் பிடிவாதமாக வாப்பாவிடம் பேசி மும்பை சென்று கப்பலில் வேலைக்கு சேர்ந்து உலகம் முழுவதும் சுற்றிவரப்போகிறேன் என சொல்லிவிட்டு ரயிலேறி வந்து இரண்டாண்டுகள் ஆகிறது. மாலை சூரியன் கடலுக்குள் சென்று மறைந்து செவ்வாவனம் ஜொலிக்கும் போது “சலோ சலோ தேர் ஓஹையா,உட்டோ” என காக்கி உடையில் தர்கா காவலர் கையில் கம்புடன் விசில் ஊதும் சப்தம் கேட்டு எழும் போது அஹமதுவின் உடல் எடைமிகுந்திருந்தது. தர்காவின் எரிதிலுள்ள சுரங்க பாதைக்குள் நுழைந்து ரோட்டில் நடந்து மகாலட்சுமி ரயில் நிலையத்திருந்து அந்தேரி செல்லும் ரயிலில் ஏறிக்கொண்டான்.
நெரிசல் மிகுந்த மின்சார ரயிலில் வியர்வை நாற்றங்களுக்கிடையில் பிதுங்கி மாஹிமில் சாடி இறங்கி வெளிக்காற்றை ஆழ இழுத்தபின். ரயில்வே பாலம் ஏறி இறங்கி தராவி தீயணைக்கும் நிலையம் தாண்டி மாடுங்க லேபர் காம்பில் உள்ள முருகன் கோவிலுக்கு எதிரிலுள்ள சாந்தி பீர் பார் மேலேயுள்ள எட்டுக்கு,பதினெட்டடி செவ்வக அறைக்கு வந்துசேர்ந்தான். அறையில் இஞ்ஜினியர் சின்ராசும்,கேட்டரிங் சிவாவும் இருந்தனர்.
அறையிலேயே செண்டாசும்,குளியலறையும் இருந்ததால் அதிகாலை போனி தண்ணீருடன் வெளிக்கிருக்க வரிசையில் நின்று,குடலை பிடிங்கி வெளியே எடுக்கும் பொது கழிப்பறைக்கு செல்ல வேண்டிய அவசியம் இல்லையென்பதால் உள்ளுக்குள் சந்தோசத்துடன் இந்த அறைக்கு அஹமத் தாமசிக்க வந்து பதினாறு மாதங்களாகிறது. மாதம் ஐநூறு ரூபாய் வாடகை.தலைக்குமேல் அஸ்பெஸ்டாஸ் கூரை வார நாட்களில் வேலை தேடி வெளியில் சென்றுவிடுவதால் சனிக்கிழமை வந்தபோது பத்தரை மணிக்கு அனல் காற்றை மேலிருந்து தள்ளும் மின் விசிறிக்கு கீழ் பகலில் இருக்க முடியாது என்பது தெரிந்தது.
அறையில் தங்கியிருந்த பத்மநாபனும், ராமகிருஷ்ணனும் மாஹிம் ரயில்நிலையத்திலிருந்து வரும் பாலத்தின் படிக்கட்டுகள் அருகிலுள்ள மரநிழலில் அமர்ந்திருந்தனர். “சூடு மண்டைய பிளக்கும் ரூமுக்குள்ளே இருக்க ஒக்காது,இங்குன இருந்தா நல்லா நேரம் போவும்” என்ற பத்மநாபனின் கண்கள் தொடை தெரிய குட்டை பாவாடையுன் ரயிலை பிடிக்க விரைவாய் செல்லும் பெண்ணின் கால்களில் இருந்ததை கண்டேன்.
அறையிலிருப்பவர்களில் ஒருவர் அதிகாலையில் நான்கு மணிக்கு தண்ணீர் வரும்போது குளியலறைக்கு மேலுள்ள முந்நூறு லிட்டர் தண்ணீர் தொட்டி நிரம்பியதும் காலியாக உள்ள ஐந்து ட்ரம்,குடிக்கும் இரு பாத்திரங்களில் தண்ணீர் பிடித்து,முந்தைய நாளுள்ள குப்பையை வெளியில் கொண்டு சென்று கொட்டவேஎண்டும் அது வாரமொருமுறையோ அல்லது பத்து நாட்களுக்கு ஒரு முறையோ வரும்.
கப்பலுக்கு செல்பவர்கள் சிலநேரம் ஆறேழு பேர் ஒன்றாக அறைக்கு தங்க வந்துவிட்டால் படுப்பது சற்று சிரமம். இரவில் தாமதமாக வரும் பிரிட்டோ பாத்ரூம் முன்னால் உள்ள ஈரத்தை துடைத்துவிட்டு போர்வை விரித்து படுத்துக்கொள்வான். இரவில் பீர் குடித்துவிட்டு சிறுநீர் கழிக்க போவபர்கள் படுத்திருப்பவனை மிதித்து தான் உள்ளே செல்வார்கள்.இரவில் தூக்க கலக்கத்தில் சிறுநீர் கழிக்க செல்லும்போது சாந்தி பீர் பார் பெண்களுடன் போதையேறிய ஆண்களின் சிரிப்பும் கலைவையாக கேட்கும் வேறு சிரமம் ஏதும் இல்லை அறையில்.
இரவானால் அறையில் சமையல் உண்டு.அரிசி சாதம்,மீன் குழம்பு,ஒரு பொரியல் அல்லது கூட்டு. அதற்கான பாத்திரங்களும் காஸ் அடுப்பும் அறையிலிருந்தது. கப்பலில் வேலைக்கு போய் வந்த பாண்டிச்சேரி மஞ்சுநாதன் வாங்கிக்கொடுத்தாக அறையை நடத்தும் மைக்கேல் சொன்னார். தினமும் மாலையில் அறைக்கு முதலில் வரும் இருவரோ,மூவரோ சேர்ந்து அரிசி மீன்,காய்கறி வாங்கி வந்து கணக்கெழுதி வைக்க வேண்டும்.தங்கியிருப்பவர்கள் தலைக்கு நூறு ரூபாய் போட்டு ஒரு கணக்கு நோட்டுடன் பை ஒன்று தொங்கும்.
ஒரு வாரத்தில் காசு தீர்ந்துவிடும் மீண்டும் தலைக்கு நூறு கொடுத்தால் போதும் தினமும் இரவுணவு உறுதி. யாருக்காவது வேலை கிடைத்து விமானம் ஏறும் நாளில் கோழி குழம்புடன் அறை நண்பர்களுக்கு சாப்பாடு கொடுக்கும்போது நூறு ரூபாய் பத்துநாட்கள் வரை வரும் இப்படி மாதத்தில் மூன்று,நான்குமுறை விமானம் ஏறி கப்பலுக்கும்,வெளிநாட்டுக்கும் வேலை கிடைத்து சென்று கொண்டுதானிருந்தனர்.
அன்று மாலை அறைக்கு வந்தபோது முருகன் கோவிலில் பூஜைக்கு அடித்த மணி சப்தத்துடன் அருகிலுள்ள பள்ளி வாசலிலிருந்து இஷா தொழுகைக்கான பாங்கோசையும் கேட்டுகொண்டிருந்தது.
இஞ்சினியர் சின்ராசு “சோறு வடிசிட்டோம்,மீன் வாங்கியாச்சி உங்களுக்கு வேண்டி தான் காத்திருக்கோம்” என்றான். அறையில் இருப்பவர்களில் மூவரை தவிர வேறொருவருக்கும் குழம்பு வைக்க தெரியாது. அஹ்மத் மீன் குழம்பு,ஆட்டுகறி,கோழிக்கறி எல்லாம் பிரமாதமாய் சமைப்பான். மற்றவர்கள் பாத்திரம் கழுவி,காய்கறி நறுக்கி,வெங்காயம் உரித்து கொடுக்கவேண்டுமென்பது அறையில் எழுதப்படாத விதி.
அஹமத் சின்னவெங்காயம், கறிவேப்பிலை,கடுகு தாளித்து,தேங்காய் சேர்த்தரைத்த மசாலாவுடன்,புளிகரைசலை சேர்த்து வெட்டிய முருங்கக்காயையும் சேர்த்து நன்றாக கொதித்தபின் அயிலமீனை அதில் போட்டு மூடி வைத்தான். காலையிலும்,மதியமும் சாப்பிடாததால் நல்ல பசி. ஆவி கையில் படாமல் மூடியை திறந்து கொதிக்கும் மீன் குழம்பை கரண்டியில் எடுத்து உள்ளங்கையில் ஊற்றி சுவைத்தான். பசி இன்னும் கூடியது.
“தம்பி தியாகு உப்பு பாரு” என அழைத்தான்.
தியாகு “மணமே தூக்கலா இருக்கு போதும் அடுப்ப அணச்சிருங்கோ”என்றான்.
குழம்பு ரெடி சாப்பிடலாம் என அழைத்தான் அஹமத் தனது பசியை வெளிக்காட்டாமல்.அவனைபோல அறையில் ஒரு வேளை மட்டுமே சாப்பிடும் இன்னும் மூன்றுபேர் இருந்தனர். காய்கறி நறுக்கிவிட்டு கீழே போய் சிகரட் பிடித்துவிட்டு இஞ்சினியர் சின்ராசும்,மதுரை சிவாவும் மேலேறி வந்தனர் அவர்களுடன் மைக்கேலும் வந்தார்.
ஆவி பறக்கும்,சாதத்துடன் மீன் குழம்பையும் ஊற்றி தியாகு,சிவா,இஞ்சினியர் சின்ராசுக்கும் கொடுத்துவிட்டு பசியில் சூடு பொறுக்காமல் அள்ளி தின்ன தொடங்கியபோது. சேலை வியாபாரம் செய்யும் சின்ன விஜயகாந்த் பாலா வந்தார். அஹமதிடம் “மாமா மீன் குழம்பு வாட முருகன் கோவில் வர வருது. உங்க சமையல் தான்னு தெரிஞ்சி வெரசா வாரேன்.இன்னா எனக்க சாப்பாடு காசு” என நூறு ரூபாய் நோட்டை தியாகுவிடம் கொடுத்தார்.சின்ன விஜயகாந்த் பாலா அறையில் தங்குவது கிடையாது. சாப்பிட மட்டும் வருவார்.
அஹ்மத் பாலாவிடம் “இன்னக்கி யாவாரம் எப்டி”
“ஒண்ணும் குணமில்ல மாமா சேல கெட்ட இறக்கி வெச்சி பிரிச்சி டிசியன் எல்லாத்தையும் பாத்த பொறவு ஆயர ரூவா சாரிய,அறநூருக்கு கேக்கா கட்டாது,வெயிலுக்கு மராட்டி காரிக்க கூட நேரம் போனது தான் மிச்சம், ஆயிரத்தி மூன்னூறு ரூவா கலெக்சன் நாலு மணிக்கே ரூமுக்கு வந்தேன் ஒரு ஆட்டம் ரம்மி குவாட்டருக்கு பைசா கெடச்சி அந்தால கடைக்கி பெயிற்று வாறேன்” என சொல்லிவிட்டு மடியில் மறைத்துவைத்திருந்த ஓல்ட் மாங்க குவாட்டரை வெளியில் எடுத்தார்.
“வே மசிரு,யாவாரம் பாக்க போறீயா,அவ மராட்டி காரிக்க கால பாக்க போறீயா” என பாத்ரூமிலிருந்து வெளியே வந்த மைக்கேல்.
“மாமா இவுரு யோக்கியரு அன்னக்கி தலோஜால குஜராத்தி மாமிக்க வெள்ள தோலுக்கு மசங்கி அறுநூத்தி அம்பது ரூவா சாரிய நானூறுக்கு குடுத்துட்டு வந்தாரு பாத்துகிடும்”என பாலா சொல்லவும்.
“ஒய் அதுல எனக்கு ரூவா நூறு லாவம், உம்மள மாதிரி அவ குனிஞ்சி நின்னத பாத்துகிட்டு ரெண்டு சாரிய களவு குடுத்துட்டு வரல”. என மைக்கேல்.
பாலா வரும்போது மைக்கேல் அவருடன் மோதுவது தினமும் நடக்கும். பாலா சாப்பிட்டு முடிந்ததும் தளிர் வெற்றிலையை தொடையில் வைத்து நீவி,காம்பை கிள்ளி சுண்ணாம்பை தடவி சுருட்டி வாயின் இடப்புறம் அதக்கினார்.
அறைக்கு கீழே தமிழ் அஹமதை அழைக்கும் சப்தம் கேட்டு வருகிறேன். என சொல்லிவிட்டு சாப்பிட்ட தட்டை கழுவி வைத்துவிட்டு கிழிறங்கும் போது,பத்மநாபனுடன் அன்று கப்பலில் இருந்து இறங்கி வந்திருந்த நாகபட்டினம் சுரேசும்,ராமகிருஷ்ணனனும் மேலே வந்தனர்.
தமிழ் “அண்ணே ஒரு வேலஇருக்கு நாளைக்கி ராத்திரியே போணும்,காய்கறி வெட்டி குடுக்கணும், ராத்திரி அங்கே படுத்திட்டு மத்தியானம் பங்சன்,மூணு மணிக்கி முடியும் மிந்தி நிச்சயதார்த்ததுக்கு போன அதே பேமிலி அந்த பொண்ணுக்கு கல்யாணம்” என்றான். இருநூற்றி ஐம்பது ரூபாய் சம்பளம் இரு வேளை நல்ல உணவு உறுதி. இன்னும் ஒருநாள் வேலை கிடைத்தால் அறை வாடகையை கொடுத்துவிட முடியும். அஹ்மத் “சரி” என ஒத்துக்கொண்டான்.
“அவங்க சுப்பிரமணி தம்பிய அழைச்சிட்டு வாங்கோ,அவா நன்னா செர்வீஸ் செய்தா”என சொன்னாதாக தமிழ் சொன்னான்.
அஹமத் மும்பைக்கு வேலை தேடி வந்து இருமுறை ஏஜன்சிகளில் பணம் கட்டி ஏமாந்தபோது வாப்பா அவனை அழைத்து புறப்பட்டு வீட்டுக்கு வா என்றார். ஒரு முறையாவது கப்பல் ஏறாமல் ஊருக்கு போகமாட்டேன் எனும் வைராக்கியம் கூடி வீட்டில் காசு வாங்குவதில்லை என முடிவு செய்தான்.கையில் காசில்லாமல்,இரு வேளை பட்டினியும் பழகியபிறகு அறை வாடகைக்கும்,இரவு சாப்பாட்டுக்கும் காசு கொடுக்க வழியில்லாமல் இருந்தபோதுதான். தமிழ் ஒருநாள் அறைக்கு வந்து தான் நடத்தும் கேட்டரிங்கில் வேலைக்கு ஆள் கிடைக்காமல் பிரிட்ட்டோவிடம் சொல்லிகொண்டிருந்தான். பிரிட்டோ கண்ணாலேயே அஹமதை காட்டி இவனை அழை என்றான்.
தமிழ் “ஒரு வேல இருக்கு வாறீங்களா,நிச்சயதாரத்த பங்சன்,சர்வீஸ் பண்ணணும்” எனக்கேட்டான்.
“ஆனா அது பிராமணர் வீடு ரொம்ப ஆச்சாரம் பாப்பாங்க,அஹமதுன்னு சொல்ல கூடாது,நெத்தியில திருநூறு பூசியிருக்கணும்”என்றான்.
“சரி நான் நாளைக்கி மட்டும் சுப்ரமணியாட்டு இருக்கேன்” என்றான். அது மாட்டுங்காவில் உள்ள தமிழ் பிராமண குடும்பம். மொத்தமே ஐம்பது பேர் .வாழையிலை போட்டு மாங்காய்ஊறுகாய்,இஞ்சி கறி, அவியல்,வாழைக்காய் கூட்டு,வெள்ளிரிக்காய் பச்சடி,மசித்த உருளைக்கிழங்கு,பீட்ரூட் பொரியல் என ஏழு கூட்டுகளுடன் அப்பளம்,வடை,பருப்பு,சாம்பார்,புளிசேரி,வத்தகுழம்பு,ரசம் மோர்,பருப்பு பாயசம்,பால் பாயாசம் போளி,கதலி வாழைப்பழம் வைத்து விளம்பி இரண்டே பந்திகளில் முடிந்தது. அஹமதுடன் தமிழ் மட்டுமே அன்று இருந்தான்.அதிலிருந்து தமிழ் அடிக்கடி அஹமதை கேட்டரிங் வேலைக்கு அழைக்க தொடங்கியிருந்தான்.
இரவு உணவுக்குப்பின் கிங்சர்கிள் வரை காலாற நடந்துவிட்டு இரவில் பத்து மணிக்கு அறைக்கு வரும்போது ஐந்துபேர் ரம்மி விளையாடிக்கொண்டிருந்தனர். இன்ஜியர் சின்ராசு படுக்கையை விரித்திருந்தார்.மைக்கேல் “நேரம் ஆச்சி சீக்கிரம் ஆட்டத்தை முடிங்க லைட்ட அணைக்கணும்”என்றார்.
சின்ன விஜயகாந்த் பாலா “இப்ப முடிஞ்சிரும் பத்து இருவது பாயிண்ட்டு தான் இருக்கு,நாளைக்கி கோட்டருக்கு பைசா தேறிரும் என வெற்றிலை எச்சில் தெறிக்க” சொல்ல
மைகேல் “கரண்டுக்கு பைசாய வெச்சிட்டு இனி ரம்மி விளையாடும்” என்றார்.
அஹமத் படிக்கட்டுக்கு முன்னால் இருக்கும் சுவரோரம் படுக்க இடம் பிடித்திருந்தான். அறையில் பதினைந்துபேர் வரும் தங்கும் நெருக்கடியான நாட்களில் இரவில் அருகில் ஒட்டிக்கொண்டு படுப்பவனின் உடல் சூடும்,சாராய நாத்தத்தையும் தாங்க வேண்டிய சிரமம் இல்லை. இல்லையெனில் தமாதமாக வந்து பாத்ரூம் வாசலில் படுத்து பிரிட்டோவை போல் மிதிபட வேண்டியிருக்கும்.
அஹமத் போர்வையை மோர்ந்து பாத்துவிட்டு படுத்துக்கொண்டான். கண் மூடியதும் நோ வேகன்சி காதில் ஒலிக்க தொடங்கியது.காலையில் உற்சாகமாய் மிகுந்த நம்பிக்கையில் சென்று கிடைத்த வேலையில் சேரமுடியாமல் போன விசா நேர்காணல் பற்றிய தொடர்எண்ணங்களை விலக்கிவிட்டு சீக்கிரமே தூங்கி விட்டான்.
கனவில் நாகபட்டினம் சுரேசும்,ராமகிருஷ்ணனும்,சிவாவும் சண்டைபோட்டு பீர் பாட்டில் உடைந்தபோது லேசாக விழிப்புதட்டியது.அறைக்குள் பேச்சொலி கேட்டு தலைய தூக்கி மங்கிய வெளிச்சத்தில் பார்த்தபோது மூவருக்கும் நடுவில் பாட்டில்கள் இருப்பதுபோல தோன்றியது. கண்களை கசக்கி நன்றாக பார்த்தபோது அஹமதுவின் அறைக்குள் அவர்கள் இருந்து குடித்துகொண்டிருப்பது உறுதியாகிவிட்டது.நன்றாக பார்த்தபோது அவர்களின் முன்னால் பீர் பாட்டில்கள் இருப்பது தெரிந்தது. அஹமத் மகிழ்ச்சியில் மீண்டும் தூங்கிவிட்டான்.
அதிகாலை தண்ணீர் வருவதற்கு சற்றுமுன் எழுந்து குப்பை தொட்டி அருகில் இருட்டில் தேடியபோது காலி பீர் பாட்டில்கள் ஐந்து இருப்பது மங்கலாக தெரிந்தது. அதை எடுத்து சப்தமில்லாமல் காஸ் சிலிண்டரின் பின்புறம் மறைத்து வைத்துக்கொண்டு மீண்டும் படுத்துக்கொண்டான். இன்று தண்ணீர் பிடிப்பது பிரிட்டோ. குப்பைகளை கொட்டிவிட்டு வந்த பிரிட்டோ ஐந்தரை மணிக்கே அஹமதை எழுப்பிவிட்டான். போர்வையை துவைத்துவிட்டு குளித்து கீழே சென்றபோது.சாந்தி பீர் பாரிலிருந்து உதட்டு சாயமும்,கலைந்த தலையுடனும் பெண்கள் வெளியேறி செல்வதை கண்டான்.
சின்ன விஜயகாந்த் கையில் டீ கப்பும் மராத்தி தமிழ் முரசுமாக ராணி மெஸ் திண்ணையில் அமார்ந்திருந்தார். “மாமா என்ன வெள்ளனே கீழ வந்தாச்சி”
“துணிய துவச்சி போட்டேன்,அதான் சீக்கிரம் எளும்புனேன்” என்றான் அஹமத்.
“மாமாக்கு ஒரு கட்டிங் சாயா குடு” என்றார் பாலா.
ஓசி டீயுடன் நாள் துவங்கிய மகிழ்ச்சியில் புன்னகைத்தான் அஹமத்.
எட்டு மணிக்கு மறைத்து வைத்திருந்த பீர் பாட்டில்களை பிளாஸ்டிக் பையில் போட்டு அறையிலிருந்து கீழே இறங்கி நாயகரா டெய்லர் கடைக்கருகில் இருந்த மார்வாடி ஆக்கர் கடையில் ஐந்து காலி பாட்டில்களை கொடுத்து கிடைத்த பத்து ரூபாயை வாங்கி பையில் வைத்தபோது அன்றைய மதிய உணவு உறுதியான மகிழ்ச்சியடைந்தான்.நாகபட்டினம் சுரேஷ் இன்னும் சில நாள் ஊருக்கு போகாமல் அறையில் இருக்கவேண்டும் என வேண்டிகொண்டான்.
மதியம் வீரையா மெஸ்சுக்கு சென்றபோது “பாய் ஆளே காணல இங்கிட்டு” எனக்கேட்டார் வீரைய்யா.
“எங்க முதலாளி போவ”
“கப்பலுக்கு போயாசின்னு சொன்னாவ”
“வேல கிடச்சி விசா கிடைக்கல்ல, அதான் ரெட்டை கோபுரத்த பிளேன வெச்சி தகர்த்து போட்டனுவோ இல்லா,அது நம்ம பொளப்புலயும் மண் உளுந்துட்டு” என்றான் அஹமத்.
“இது மஹாலட்சுமியாக்கும்,இங்க தோத்ததா சரித்திரமே கிடையாது,எல்லாம் ஜெயம் ஆகும்” என்றார் வீரைய்யா.
சிறிய மூன்று மேசைகளில் வியர்வை வழிய சிலர் சாப்பிட்டுகொண்டிருந்தனர்.அதில் ஒருவர் எழுந்ததும் அஹமத் அமர்ந்து சுருட்டை முடி செந்திலிடம் அரை பிளேட் ரைஸ் என்றான். தன் தோளில் ஒரு கை வந்தமர்ந்ததை உணர்ந்து திரும்பிய அஹமத் அவனது ஊரிலுள்ள பீர்முகம்மது நிற்பதை கண்டான்.
“நீ இங்க என்ன செய்யா,எனக்க மைனி துபாய்க்கு போறா பிளைட் ஏத்தி உட வந்தேன்” என்றான் பீர்முகமது
“லே உனக்க வீட்டுல நித்தம் பத்துபேருக்கு மேல பிரியாணி தின்னுட்டு போறாவோ, ராத்திரி பதினோரு மணிக்கு மேல உங்க வீட்டுக்கு வந்து கதவ தட்டி மீன் கறியும் சோறும் தின்னுட்டு போற ஆளுகள பாத்துருக்கேன்.நீ இங்க அரை பிளேட் சோறு வாங்கி திங்கா”?எனகட்டான்.
கப்பல் காரன்.
